Σκηνοθεσία πολλών αστέρων από τον Στάθη Λιβαθινό και ο Νικήτας Τσακίρογλου στα καλύτερά του. Ο Βασιλιάς Ληρ στο Παλλάς είναι από τις καλύτερες στιγμές του φετινού θεατρικού χειμώνα.
Στο κορυφαίο δημιούργημα του Σαίξπηρ, τον «Βασιλιά Ληρ» συναντώνται δύο σημαντικά πρόσωπα του ελληνικού θεάτρου. Ο Νικήτας Τσακίρογλου πρωταγωνιστεί στην παράσταση που σκηνοθετεί ο Στάθης Λιβαθινός, μεταφέροντας στην πρωτεύουσα (Θέατρο Παλλάς) την ροκ εκδοχή του έργου που παρουσιάστηκε πέρυσι στη Θεσσαλονίκη.
Μέτοχοι στο «σάπιο» βασίλειο του Ληρ
Από τους αγαπημένους -σε μια μεγάλη μερίδα του θεατρικού κοινού- σκηνοθέτες, ο Στάθης Λιβαθινός, μας ελκύει με τη τόλμη του, καταθέτοντας την ασυμβίβαστη «ματιά» του στα έργα που αναλαμβάνει. Αφού απέσπασε την περασμένη χρονιά διφορούμενες κριτικές (για τον «Βυσσινόκηπο» του Τσέχωφ), ασχολήθηκε με τον «Βασιλιά Ληρ», μεταφέροντάς τον στο σήμερα.
Η τραγική ιστορία του πεισματάρη τυράννου που ακούει στο όνομα Ληρ, φτάνει στις μέρες μας αντλώντας στοιχεία από την ωμότητα και τη σκληρότητα της εποχής μας. Τη βία και το «παιχνίδι» της εξουσίας έρχεται να μας υπενθυμίσει ο εγωπαθής Ληρ, εξορίζοντας άδικα την αγαπημένη του κόρη. Με παρόμοιο τρόπο δρα ο υπήκοός του, Κόμης του Γκλόστερ, αποκληρώνοντας τον γιο του. Αργά ή γρήγορα όμως, και οι δυο έρχονται αντιμέτωποι με τη σκληρότητα και την εγκατάλειψη. Μονόδρομος πλέον είναι ο πόνος, η τρέλα και η απόγνωση, που οδηγεί στα άκρα.
Με τα φώτα της πλατείας να παραμένουν ανοιχτά για κάποια λεπτά μετά την έναρξη της παράστασης, ο Στ. Λιβαθινός μας δίνει τη δυνατότητα να γίνουμε μέτοχοι στο βασίλειο του Ληρ. Ένα βασίλειο σκοτεινό, μαύρο, «άρρωστο», που κοντεύει να σαπίσει. Εκεί που οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου πασχίζουν να δώσουν μια νότα αισιοδοξίας. Γεμάτο σκουπίδια, το σκηνικό της Ελένης Μανωλοπούλου, σηματοδοτεί την «αρρωστημένη» κατάσταση. Στη μεγάλη σκηνή του «Παλλάς» δεν κατοικεί πλέον μόνο η παλιά φεουδαρχική τάξη του Ληρ. Σε αυτή, δίνει το δυναμικό παρόν και η νεότερη γενιά, που μάχεται τους γέρους.
Το «παραλήρημα» του Ν. Τσακίρογλου
Το αποτέλεσμα είναι ροκ. Μια παράσταση που «ντύνεται» τις σύγχρονες ενδυματολογικές προτάσεις της Ελένης Μανωλοπούλου και δημιουργεί ξεκάθαρους χαρακτήρες. Ίσως από τις πιο δυνατές στιγμές της καριέρας του Νικήτα Τσακίρογλου, ο Ληρ που ενσαρκώνει τα έχει όλα. Η πάλαι ποτέ παντοδυναμία του Κυρίαρχου, εξαντλείται σε λόγια που δεν έχουν κανένα αντίκρισμα. Χωρίς υπερβολές, ούτε άσκοπες φλυαρίες, ο Ν. Τσακίρογλου συνεπαίρνει το κοινό, κυρίως από τη στιγμή της τρέλας κι έπειτα. Μια κλιμακωτή μεταμόρφωση που απαιτεί ακρίβεια, την οποία λίγοι ηθοποιοί διαθέτουν.
Σημαντικό «όχημα» της παράστασης, η μετάφραση του Διονύση Καψάλη δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές στις Γονερίλη (Μαριάννα Δημητρίου), Ρεγάνη (Πηνελόπη Μαρκοπούλου) και Κορντέλια (Ευτυχία Γιακουμή) να αναπτυχθούν ως χαρακτήρες, αναδεικνύοντας την πάλη των γενεών.
Εξαιρετικοί στους ρόλους τους και οι Γιάννης Χαρίσης (Κόμης του Γκλόστερ), Διονύσης Μπουλάς (Δούκας του Ώλμπανυ) και Χρήστος Σουγάρης (Δούκας της Κορνουάλλης). Την δική του «σφραγίδα» προσθέτει ο Γελωτοποιός του Ληρ (Αστέρης Πελτέκης), ο οποίος παίρνοντας τον ρόλο χορού σε αρχαίο δράμα, έρχεται να προσφέρει λίγη συμπόνια στον Ληρ.
Φεύγοντας
Αν και τρίωρη -κι όπως ήταν φυσικό αρκετά κουραστική- παράσταση, ο «Βασιλιάς Ληρ» του Στ. Λιβαθινού είχε έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Καλοκουρδισμένη, με αρκετά προσεγμένη διανομή και με το ατού της ζωντανής μουσικής (μπάσο-ηλεκτρική κιθάρα-τύμπανα) να δημιουργεί τις εντάσεις που χρειάζονταν, μας υπενθύμισε ότι η τραγωδία της εξουσίας δεν γνωρίζει όρια. Μέχρι τις 5 Δεκεμβρίου.
19.11.2010, Σφοντούρη Κατερίνα «Βασιλιάς Ληρ: Ο Τσακίρογλου στο hit του φετινού χειμώνα», www.in2life.gr
Για το link πατήστε εδώ