Η εκφραστική της δεινότητα έχει ένα σφρίγος που διαρκώς εξελίσσεται και την καθιστά καθολική και ενιαία. Η βραβευμένη Στεφανία Γουλιώτη είναι μια ηθοποιός που έχει ορίσει η ίδια τις πηγές του θριάμβου της. Πέφτει πάνω στην τέχνη της με ακρίβεια και ανοιχτό νου και η τέχνη της της αντιγυρίζει μια στιγμή κορυφής και ένα βάθος ορίζοντα.

Τον περασμένο Δεκέμβριο βρέθηκε 14.000 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα, στο Πεκίνο, για να ξεκινήσει τις πρόβες για το ανέβασμα του «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου σε σκηνοθεσία του Στάθη Λιβαθινού, σε μια συνεργασία του Εθνικού Θεάτρου της Ελλάδας με τον αντίστοιχο θεσμό της Κίνας. Η πρεμιέρα έγινε στις 20 Φεβρουαρίου και οι παραστάσεις διήρκεσαν μέχρι και τις 2 Μαρτίου.

Στην παράσταση υποδύθηκε την Κλυταιμνήστρα μιλώντας ελληνικά. Δυσκολίες σαφώς και υπήρξαν. Άφιξη σε μια πόλη με 21,54 εκατομμύρια ανθρώπους. Άλλη γλώσσα, άλλη θερμοκρασία, άλλη καθημερινότητα. «Δυσκολεύτηκα σε αυτό που περίμενα, στην επικοινωνία. Όχι τη λεκτική, την επικοινωνία της καθημερινότητας, αλλά στη σκηνική επικοινωνία. Και επειδή δεν ήθελα να καταφύγω στις εύκολες λύσεις, προσπαθούσα να καταλαβαίνω από τη διάθεση των συναδέλφων μου, από τον ρυθμό που είχαν πάνω στη σκηνή. Αυτά που βρήκα αξιοθαύμαστα σε αυτούς ήταν η επιμονή και η πίστη τους σε έναν παραδοσιακό τρόπο παιξίματος, που ίσως τους έκανε λίγο δυσκίνητους», αναφέρει η ηθοποιός στη «Νέα Σελίδα».

Με παιδικό ενθουσιασμό

Η Στεφανία εκεί συνάντησε τον Zhang Bochuan, τον He Hongy, τον Song Xianli, τον Tian Zheng, τον Gao Fa, τη Zhao Luokuang, τον Guο Beng, τον Du Zhenqing, τον Sun Jiao, τη Liu Xingyang, τον Tian Zheng, τον Wang Xuanyu, τον Wang Zhenxing και τον Jiang Yuchi. Τι είδε; Τι συμπέρανε; «Με ανησύχησε ότι δεν προβληματίζονται αρκετά. Είναι άνθρωποι που ζουν σε ένα άκαμπτο πολίτευμα και έχουν μάθει στην ασφάλεια. Όλα κυλούν απλά, με μια λογική που λέει ότι “αν δεν μου τύχει η μεγάλη αναποδιά, δεν έχω λόγο να προβληματιστώ”. Δηλαδή, είναι κάπως σίγουρα τα πράγματα, επαναπαυμένα. Από την άλλη όμως είναι και άνθρωποι διαθέσιμοι, γενναιόδωροι. Εμάς δεν μας ήξεραν, τον τρόπο που κάνουμε θέατρο τον αγνοούσαν. Εισέπραττα συνεχώς τον παιδικό τους ενθουσιασμό να μάθουν από εμάς. Η αντικαταστάτριά μου, η 55χρονη Zhao Luokuang (σ.σ.: έπαιξε στη μία από τις δέκα παραστάσεις που δόθηκαν), μου έλεγε κάθε φορά που συναντιόμασταν τη φράση “θέλω να μάθω από σένα”», σημειώνει.

Η φωνή της είναι χαρακτηριστική. «Οι λέξεις της μητρικής μου γλώσσας χτυπούν κατευθείαν στον ψυχισμό μου», λέει χαρακτηριστικά. «Οταν βρίσκομαι στο εξωτερικό, πρέπει να επιστρατεύω τη φαντασία μου στη σκηνή. Στο Πεκίνο όμως είχα σύμμαχο τη γλώσσα μου», συνεχίζει. […]

10.03.2019, Φωτοπούλου Χρύσα «Στεφανία Γουλιώτη: Στο Πεκίνο είχα σύμμαχο τη γλώσσα μου», Νέα Σελίδα

Για το link πατήστε εδώ