Σαίξπηρ σημερινός και… ΑΑΑ στο Εθνικό Θέατρο

Ο Σαίξπηρ δεν ανεβαίνει εύκολα. Γι’ αυτό, σπάνια βλέπεις μια παράσταση Σαίξπηρ και αισθάνεσαι ότι σε αφορά. Πώς, λοιπόν, θα είναι ο Σαίξπηρ που ετοίμασε στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού ο νέος υπεύθυνός της Στάθης Λιβαθινός; Και μιλάμε για ένα έργο του όχι από τα πασίγνωστα, αλλά από τα σπανίως παιζόμενα: «Αγάπης Αγώνας Άγονος», όπως με… 3Α έχουν από παλιά αποδοθεί στη γλώσσα μας τα 3L του τίτλου: «Love’s Labour Lost».

Η διανομή

Οι πρώτες «φήμες» μιλάνε για πολύ ενδιαφέρουσα και δροσερή παράσταση, που βασίζεται κυρίως σε μια εξαιρετική -και μεγάλη- ομάδα νέων ηθοποιών: Δημήτρης Ήμελλος, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Μαρία Ναυπλιώτου, Γιάννης Μαυριτσάκης, Τάσος Γιαννόπουλος, Βασίλης Ανδρέου, Στάθης Γράψας, Ναταλία Στυλιανού, Μαρία Σαββίδου, Κατερίνα Ευαγγελάτου, Δημήτρης Παπανικολάου, Εβίτα Ζημάλη, Γιώργος Δάμπασης, Παναγιώτης Μπουγιούρης, Νικόλας Παπαγιάννης, Νίκος Καρδώνης, Μαριάννα Λαμπίρη, Αλεξάνδρα Λέρτα. Η παράσταση είναι αποτέλεσμα ομαδικής αλλά ταυτόχρονα και πολύ εξατομικευμένης δουλειάς, όπου όλοι έπαιζαν περισσότερους από έναν ρόλους – και η διανομή προέκυψε από αυτή τη διαδικασία.

Αλλά, κατ’ αρχάς, γιατί επελέγη το «Αγάπης Αγώνας Άγονος»; Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος;

«Γιατί τα σπανίως παιζόμενα έργα, έτσι που μένουν στη σκιά, είναι πιο μυστήρια και πιο ελκυστικά», λέει ο κ. Λιβαθινός, τρία 24ωρα πριν από την πρεμιέρα, που θα δοθεί μεθαύριο Παρασκευή. «Είναι βέβαια ένα έργο με τεράστια μεταφραστικά προβλήματα, τα οποία όμως λύνει μεγαλοφυώς ο ποιητής Στρατής Πασχάλης, που, τολμώ να πω, δημιουργεί μια καινούργια σαιξπηρική ποίηση.

Αλλά δεν είναι μόνον ότι είναι ένα ωραίο και πολύ δύσκολο έργο. Το διαλέξαμε επίσης γιατί στην ουσία μιλάει γι’ αυτούς που θέλουν να αφοσιωθούν στην τέχνη, την επιστήμη, τη μόρφωση. Εκτυλίσσεται στους κήπους του βασιλιά της Ναβάρας, όπου μια παρέα νεαρών ευγενών αποφασίζει, μαζί με τον βασιλιά, να στερηθεί τις ηδονές της ζωής και να δοθεί στη μελέτη. Όπου εμφανίζεται μια Γαλλίδα πριγκίπισσα με τη γυναικεία συνοδεία της και τα πάντα ανατρέπονται. Αυτό είναι και κάτι σαν προγραμματικό έργο για μας εδώ, που ήρθαμε να δουλέψουμε στην Πειραματική του Εθνικού: η τέχνη είναι ένας αγώνας που δεν πρέπει να μένει άγονος. Και για να μη μένει άγονος, μεγάλο ρόλο παίζει η επαφή σου με τη ζωή. Να είσαι κολλημένος με τη ζωή πρέπει…».

Για την παράσταση καθ’ εαυτή -που θα είναι «πάρα πολύ σύγχρονη», με άχρονα σκηνικά και κοστούμια, της Ελένης Μανωλοπούλου, πολλή μουσική, του Θοδωρή Αμπαζή, χορογραφίες της Μαριέλας Νέστορα και φωτισμούς του Αλέκου Αναστασίου- ο σκηνοθέτης θεωρεί ως το σημαντικότερο όλων ότι «οι 18 ηθοποιοί που παίζουν αποτέλεσαν μια ομάδα, κι αυτό φαίνεται στη σκηνή», λέει. «Πιστεύω, άλλωστε, ότι τέτοια κείμενα δεν μπορεί να αντιμετωπιστούν διαφορετικά. Απαιτούν μια άλλου είδους επικοινωνία με τον ηθοποιό».

Γι’ αυτήν την «άλλου είδους επικοινωνία» και την πλούσια εμπειρία τους από τη δουλειά αυτή μιλούν με θέρμη ορισμένοι από τους ηθοποιούς της παράστασης. «Επιζήτησα να μετάσχω στην ομάδα αυτή ακόμη κι αν δεν έπαιζα κάποιο ρόλο στην παράσταση», λέει η Μαρία Ναυπλιώτου, μια ηθοποιός με αρκετούς πρώτους ρόλους ήδη στο ενεργητικό της, που όμως ενδιαφέρεται περισσότερο για την ουσία της τέχνης που διάλεξε. «Η παράσταση δουλεύτηκε μέσα από αυτοσχεδιασμούς, με την καθοδήγηση πάντα του κ. Λιβαθινού. Το αποτέλεσμα βγήκε μέσα από όλη την ομάδα, μια διαδικασία πολύ δημιουργική…».

Ο Αλέξανδρος Λογοθέτης είναι από τους σταθερούς του Λιβαθινού (διέπρεψε πρόσφατα στους «Ρομαντικούς» του Ροστάν) «γιατί εκείνο που θέλω είναι να έχω μια συνέχεια και μια συνέπεια στη δουλειά μου, και αυτό το βρίσκω απολύτως κοντά του», λέει. «Ο τρόπος δουλειάς κρατάει τον βασικό καμβά, αλλάζει όμως κάθε φορά, ανάλογα με το κείμενο. τις συνθήκες κ.λπ. Εδώ ήμαστε μια αρκετά μεγαλύτερη ομάδα και το ενδιαφέρον ήταν ανάλογα πιο μεγάλο. Το σημαντικό είναι ότι πάντα υπάρχει μια εξέλιξη μέσα από αυτόν τον τρόπο δουλειάς. Όσον αφορά το συγκεκριμένο έργο, η προσέγγιση του Λιβαθινού είναι και σύγχρονη και πολύ ενδιαφέρουσα για μας τους ηθοποιούς».

Η μέθοδος

Ο Δημήτρης Ήμελλος -Βραβείο Χορν 2001- είναι ένας από τους στενότερους συνεργάτες του Στάθη Λιβαθινού τα τελευταία χρόνια, τώρα και στην Πειραματική και στο Εργαστήρι Ηθοποιών και Σκηνοθετών που λειτουργεί από φέτος εκεί. «Η μέθοδος είναι να βρίσκεις κάθε φορά την κατάλληλη για το συγκεκριμένο έργο μέθοδο», παρατηρεί. «Όχι να αναμασάς τα ίδια πράγματα. Γιατί κάθε δουλειά είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Ειδικά σε κλασικούς συγγραφείς, όπως ο Σαίξπηρ. νομίζω ότι πάντα πρέπει να έχεις μια αίσθηση άγνοιας και ετοιμότητας για να κολυμπήσεις σε καινούργια νερά. Αλλιώς δεν έχει και νόημα να τους ανεβάζεις…».

03.04.2002, Αγγελικόπουλος Βασίλης «Σαίξπηρ σημερινός και… ΑΑΑ στο Εθνικό Θέατρο», Η Καθημερινή

 

Για το link πατήστε εδώ