Ταμίλα Κουλίεβα – Δημήτρης Τάρλοου: Ένα «μεγάλο» έργο για «μικρούς» ανθρώπους

Όταν άρχισα να το διαβάζω, πολλές μέρες πριν παρακολουθήσω την πρόβα, το έργο του Πολωνού Ρίτσαρντ Καλινόσκι «Κτήνος στο Φεγγάρι» με ξένισε, γιατί ήταν καθημερινό, οικείο, κιτρινισμένο σαν παλιά φωτογραφία ενός ζευγαριού μεταναστών στην Αμερική του 1920. Ωστόσο, η απλή, καθημερινή, ανθρώπινη ιστορία δυο παιδιών από την Αρμενία, της Σέτα (Ταμίλα Κουλίεβα) και του Αράμ (Δημήτρης Τάρλοου) που συναντιούνται στη «χώρα των ευκαιριών» κουβαλώντας στις αποσκευές τους την ορφάνια, το σπαραγμό, τον ξεριζωμό ενός ευγενικού λαού, είναι πολύ πιο «διαβρωτική» απ’ ότι πιστεύει κανείς στην αρχή: Η λαχτάρα του Αράμ να ξαναφτιάξει εκ του μηδενός την ξεκληρισμένη του οικογένεια, η ήρεμη παραδοχή της Σέτας ότι «ζωή είναι αυτό που δεν περιμένεις», η εισβολή στη ζωή τους του Βίνσεντ (το ρόλο ερμηνεύουν ο μικρός Γιώργος Φιλίδης και ο Γιάννης Κυριακίδης), το ξεθωριασμένο, νοσταλγικό σκηνικό της κοινής ζωής τους (σκηνογραφία Ελένης Μανωλοπούλου), συνθέτουν μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε (σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού), γιατί θα τη θυμάστε πολύ καιρό μετά.

Βαθμολογία: 9 στα 10

03.1999, Χ.Σ. «Ποιο κτήνος κρύβει το φεγγάρι», ΜΕΤΡΟ