[…] Το σφοδρής κριτικής «Βλέμμα του Μελαμψού Άντρα» του Ιγνάθιο δελ Μοράλ (μτφρ. Μαρία Χατζηεμμανουήλ, σελ. 82 εκδόσεις ΚΟΑΝ) ανέβασε στην Πειραματική ο Στάθης Λιβαθινός με μια σκηνοθεσία εξαιρετικής ευκρίνειας ως προς την αίσθηση των χαρακτήρων και της κίνησης. Εντυπωσιακή ήταν και η επινοητική χρήση ενός τόσο μικρού σκηνικού χώρου για να περιγράψει διαδρομές σε θάλασσα, βουνό και ρεματιές, με αστραπές, νύχτα και βροχές. Ο Λιβαθινός προχώρησε μέχρι το σημείο να καλέσει δύο Αφρικανούς ερασιτέχνες ηθοποιούς για τις ανάγκες της παράστασης, αλλά ο ερασιτεχνισμός δεν προέκυπτε από πουθενά στην ερμηνεία τους. Μια μέση μικροαστική οικογένεια Ισπανών με δύο παιδιά κάνει επεισοδιακή γνωριμία με έναν Αφρικανό μετανάστη ο οποίος διέσχισε το Γιβραλτάρ και τον ξέβρασε η θάλασσα, ενώ ο σύντροφός του πνίγηκε. Η αντίδραση της οικογένειας, προκατειλημμένη και ξενοφοβική, απογειώνεται μέχρι το γκροτέσκο, δημιουργώντας αισθήσεις τραγελαφικής υφής. Ένιωθε κανείς ότι αντικρίζει καλοζωισμένους καθυστερημένους ανθρώπους, με γελοίες προσωπικότητες, απόψεις, και σχέσεις. Βέβαια, πολύ έξυπνα, το έργο δεν στεκόταν εκεί, διότι θα ήταν πολύ εύκολο και αθώο το παιχνίδι. Ο Αφρικανός χάνει τη ζωή του στη μέση της πόλης, πνίγεται μέσα στη λίμνη, μόνος και αβοήθητος κάτω από το βλέμμα του πολλά υποσχόμενου, προνομιούχου και αδιάφορου δυτικού κόσμου.

10.09.2006, Νικάκη Μπουμπουλίνα «Όταν το φως των τεχνών εστιάζει σε καθημερινές ιστορίες προσφυγικής τρέλας», Η Εποχή