Με το έργο «Αγάπης αγώνας άγονος» ανοίγει η αυλαία της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου.

Με το άνοιγμα της Πειραματικής Σκηνής του και το έργο του Σαίξπηρ «Αγάπης αγώνας άγονος» το Εθνικό Θέατρο εύχεται καλό χειμώνα. Το έργο γράφτηκε μεταξύ του 1593-1594, ακριβώς πριν από το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα».

Η υπόθεση εκτυλίσσεται στη Γαλλία, στην Αυλή του βασιλιά της Ναβάρας. Μια ομάδα νεαρών ευγενών αποφασίζει μαζί με τον βασιλιά να στερηθεί όλα τις ηδονές της ζωής και να δοθεί στη μελέτη.

Η Γαλλίδα πριγκίπισσα με τη γυναικεία συνοδεία της έρχεται ως απεσταλμένη να τους επισκεφτεί. «Κι εδώ αρχίζει ανάμεσα στους ορκισμένους νέους και τις προκλητικές κοπέλες, ανάμεσα στην ανδροκρατούμενη παρείσακτη αποστολή, το παιχνίδι των πειρασμών και των παραβάσεων, ένα μαγευτικό αμφίπλευρο ‘κυνήγι’ γεμάτο έρωτα, ευαισθησία, χιούμορ και σκληρότητα», εξηγεί ο σκηνοθέτης της παράστασης, ο Στάθης Λιβαθινός.

Για πολλά χρόνια, το έργο εθεωρείτο ως ένα πρώιμο σαιξπηρικό δημιούργημα, αδέξιο, πρωτόλειο, γεμάτο από κομμάτια που θύμιζαν λυρικά ποιήματα και χονδροειδή αστεία…
Αυτή η γνώμη άλλαξε, καθώς η μεταστροφή του θεατρικού γούστου, έκανε τους ειδικούς να διακρίνουν την εξαιρετική τόλμη, την πρωτοτυπία, την αινιγματικότητα και το βάθος αυτού του παράδοξου νεανικού καπρίτσιου, που κάθε άλλο παρά πρωτόλειο είναι.

Μιλήστε μου για το κείμενο.
Είναι ένα κράμα ρυθμικών και γλωσσικών αντιθέσεων. Χείμαρροι από ομοιοκαταληξίες, ωμές λαϊκές εκφράσεις, ρητορικές εκζητήσεις, πρόζα, μα πάνω απ’ όλα μουσική.

Παντού καραδοκεί κάποια κρυφή παγίδα, ένα λογοπαίγνιο, μια ρίμα δήθεν τυχαία και αδέξια που θέλει κάτι να πει. Οι σκηνές διαδέχονται η μία την άλλη, χωρίς φανερά λογική σειρά, σαν αυτοσχέδια «νούμερα». Μάσκες, μπουφόνοι και υλικά της Κομέντια ντελ Άρτε.

Η ζωντάνια και η φρεσκάδα συνυπάρχουν με τη μελαγχολική πίκρα. Παντού ξεπηδούν εκφράσεις, χαρακτήρες και τόνοι που παραπέμπουν σε κατοπινά κωμικά ή τραγικά έργα του μεγάλου δραματουργού.

Τελικά τι είναι το «Αγάπης αγώνας άγονος»;
Μια ιδιόρρυθμη δραματική κωμωδία, όπως το δείχνει άλλωστε και ο διφορούμενος τίτλος, που ξετυλίγει χαριτωμένα το αδυσώπητο θέατρο του πόθου. Ταυτοχρόνως αποτυπώνει σιβυλλικά την πιο άγνωστη εποχή της ζωής του Σαίξπηρ, τα νεανικά του χρόνια, δίνοντάς μας την πιο αυθεντική μαρτυρία για τη μυστηριώδη, αλλά ωστόσο γήινη και παθιασμένη ιδιοσυγκρασία του.

Τη μετάφραση του έργου, που θα κάνει πρεμιέρα την Τρίτη 8 Οκτωβρίου, έκανε ο Στρατής Πασχάλης, ενώ παίζουν οι: Στάθης Γράψας, Γιάννης Μαυριτσάκης, Δημήτρης Ήμελλος, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Μαρία Ναυπλιώτου, Κατερίνα Ευαγγελάτου κ.ά.

Ξηντάρας Σταύρος «Λύνουν το μυστήριο του Σαίξπηρ», Απογευματινή

Για το link πατήστε εδώ