[…] Εκεί που κυρίως δεν το περιμέναμε μας στενοχώρησε η «Μήδεια» του Στάθη Λιβαθινού με το Εθνικό Θέατρο στην ερμηνεία των ρόλων – των δύο βασικών κυρίως, Μήδειας και Ιάσονα (το αλλούτερο της Τροφού είναι άλλη ιστορία). Για «νεωτεριστικές προκλήσεις» σε σκηνικό, κοστούμια, μουσική, Χορό κ.λπ. σπερμολογούσαν προ παραστάσεως διάφοροι καλοθελητές, αλλά η ρύθμιση των ερμηνειών Μήδειας και Ιάσονα σε μια στομφώδη, ώρες ώρες ακόμη και παλιομοδίτικη, διαπασών ήταν, νομίζω, η μεγάλη (και δυσάρεστη) έκπληξη. Ενώ είχαν εξαιρετικές στιγμές τόσο η Ταμίλα Κουλίεβα όσο και ο Γιάννης Μαυριτσάκης. Ήταν Μήδεια και Ιάσονας. Θα μπορούσαν να σκίσουν. Κι εκείνη η διαβόητη πλέον πισίνα! Ωραίο εύρημα, «σημαίνον», αλλά μηδέν άγαν. Πολύ το πλατσούρισμα. Πάρα πολύ! Μέσα στη χαρά ορισμένοι σκηνοθέτες και σκηνοθετίσχοι μετά την πρεμιέρα της «Μήδειας» στην Επίδαυρο. Κόρφος στο μάτι τους η επιτυχημένη δουλειά του Λιβαθινού στην Πειραματική του Εθνικού, και εν γένει στο θέατρό μας, κι ήπιαν σερμπέτι, οι καημένοι, για «το ναυάγιο, το αύτανδρο!», όπως θριαμβολογούσε μια μουσίτσα. Για δική της παράσταση (της μουσίτσας) κανείς ποτέ τίποτα δεν προσδόκησε. Και κάποια ιοβόλος γλώσσα μου ψιθύρισε στ’ αυτί, δείχνοντάς μου τους πολλούς παπάδες που περιέργως είχαν έρθει στην πρεμιέρα της «Μήδειας»: «Αυτούς για τον αφορισμό τους έφεραν;». […]

17.08.2003, Αγγελικόπουλος Βασίλης «Υποβολείο», H Καθημερινή

Για το link πατήστε εδώ