Το τοπίο «στεγνό». Κουφάρια δέντρων περιβάλλουν τον βωμό της Δήμητρας στην Ελευσίνα (σκηνικά-κοστούμια Γιώργος Σουγλίδης). Γηραιές γυναίκες θρηνούν και εκλιπαρούν για την ταφή των νεκρών τους. Είναι οι μητέρες των Αργείων στρατηγών που έχασαν τη ζωή τους στη Θήβα πολεμώντας στο πλάι του Πολυνείκη. Οι Θηβαίοι δεν επιτρέπουν την ταφή τους, παραβιάζοντας το έθος των Ελλήνων. Πιο πέρα, οι νεαροί γιοι των Επτά (συγκίνησαν οι παιδικές χορωδίες Ναυπλίου και Λυγουριού), αλλά και ο Άδραστος (εξαίρετος ο Χρήστος Σουγάρης), ο βασιλιάς του Άργους που ηγήθηκε της εκστρατείας. Ζητούν από την Αίθρα (Κάτια Δανδουλάκη) να πείσει τον γιο της και βασιλιά της Αθήνας Θησέα (Άκης Σακελλαρίου) να μεσολαβήσει ώστε να παραδοθούν από τους Θηβαίους τα σώματα των νεκρών παιδιών τους.
Πενήντα τρία χρόνια μετά το μοναδικό ανέβασμα του έργου από το Εθνικό Θέατρο (1966) και 39 χρόνια από την πρώτη παράσταση του ΘΟΚ στην Επίδαυρο (1980), οι «Ικέτιδες» του Ευριπίδη παρουσιάζονται σε συμπαραγωγή Εθνικού και ΘΟΚ φέτος το καλοκαίρι, ξεκινώντας από την Επίδαυρο την περασμένη Παρασκευή και το Σάββατο (περίπου 11.000 θεατές τις δύο ημέρες). Πρόκειται για έργο-εγκώμιο στο δημοκρατικό πολίτευμα και τους χρηστούς ηγέτες και πολίτες. Καυτηριάζει την εξουσία που οδηγεί σε άστοχες αποφάσεις, που καταπατά την ισονομία.
Με τη συνδρομή της μετάφρασης του ποιητή Γιώργου Κοροπούλη, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Στάθης Λιβαθινός σκηνοθετώντας τις «Ικέτιδες» ανέδειξε αδρά τον μετεωρισμό του χορού των γυναικών (μουσική του Άγγελου Τριανταφύλλου, χορογραφία Φώτης Νικολάου) και των ηρώων ανάμεσα στην ύβριν (από την απαγόρευση της ταφής των νεκρών), το πένθος, τις πολιτικές και τις ηθικές αξίες.
Σε μία από τις πιο εντυπωσιακές γυναικείες παρεμβάσεις στις δημόσιες υποθέσεις που μας κληροδότησε η αρχαία τραγωδία, η Αίθρα καλεί τον γιο της να υπερασπιστεί τους νόμους που σέβεται η Ελλάδα. Την απόφαση του Θησέα προλαβαίνει η άφιξη Θηβαίου Κήρυκα (Χάρης Χαραλάμπους): ο Κρέοντας ζητάει από τον Θησέα να διώξει τον Άδραστο και τις μητέρες, διαφορετικά θα τους επιτεθούν. Ο Θησέας οδηγεί τον στρατό της Αθήνας κατά των Θηβαίων και φέρνει στην Ελευσίνα τους νεκρούς στρατηγούς, όπου τους προσφέρουν τιμές.
Το έργο κλείνει με την εμφάνιση της Αθηνάς (Αγλαΐα Παππά) –τυπικά από μηχανής θεός, διότι δεν λύνει κάποια εμπλοκή του έργου– που στέλνει πολιτικό μήνυμα. Η θεά συμβουλεύει τον Θησέα να κάνει ειρήνη με το Άργος. Όπως λέει ο επίκουρος καθηγητής Θεατρικών Σπουδών στο Παν. Πατρών Άγις Μαρίνης, «έχουμε επιστρέψει εκεί που είμαστε και στην αρχή: στον κόσμο της πολιτικής, των διακρατικών σχέσεων, της Ιστορίας που διαιωνίζει την πορεία της πάνω σε γνώριμα μοτίβα».
09.07.2019, Λακασάς Απόστολος «Ικέτιδες ανάμεσα στην ύβριν και το πένθος», Η Καθημερινή
Για το link πατήστε εδώ