«Η συμμετοχή μου στην «Ιλιάδα» είναι μια εμπειρία που αδυνατώ να περιγράψω»

Ο Ηρακλειώτης ηθοποιός Λευτέρης Αγγελάκης μιλά στην “Π” για την παράσταση και για την συνεργασία με τον Σ. Λιβαθινό

Ακολούθησε το όνειρό του και του βγήκε σε καλό αφού από τις πρώτες του δουλειές μετά από την αποφοίτησή του από τη δραματική σχολή, είναι η συμμετοχή του στην παράσταση «Ιλιάδα» του Στάθη Λιβαθινού.

Ο Ηρακλειώτης, Λευτέρης Αγγελάκης, μιλά στην “Π” για τη συμμετοχή του στην παράσταση, που ανεβαίνει τη Δευτέρα 1 και την Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου στο Ηράκλειο, τη σχέση της γενέτειράς του με την τέχνη αλλά και τα μελλοντικά του σχέδια.

Μιλήστε μας για τη συμμετοχή σας στην «Ιλιάδα» του Στ. Λιβαθινού.
Η συμμετοχή μου στην Ιλιάδα είναι η απόλυτη εμπειρία για μένα. Η συνεργασία με το Στάθη Λιβαθινό ήταν ένα όνειρο που όταν σπούδαζα δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα ερχόταν αμέσως μετά τη σχολή.

Το να δουλεύεις με μια τέτοια ομάδα ηθοποιών είναι ένα συνεχές μάθημα. Πόσο μάλλον όταν πολλά μέλη της ομάδας είναι και εν ενεργεία δάσκαλοι, όπως ο Δημήτρης Ήμελλος που υπήρξε δάσκαλός μου στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών.

Ας ξεκινήσω απ’ τις πρόβες που ήταν για μένα ένα πλήρες μεταπτυχιακό, καθώς για αυτή την παράσταση δουλέψαμε 10 μήνες μελετώντας την Ιλιάδα. Εξασκηθήκαμε ομαδικά σε μουσική, χορό και πολεμικές τέχνες, ενώ παράλληλα με αυτοσχεδιασμούς δοκιμάζαμε όλοι το υλικό όλων των χαρακτήρων της Ιλιάδας (Τρώων, Αχαιών και Θεών).

Προσωπικά έχω αναλάβει το υλικό του Διομήδη, γιου του Τυδέα, που μετά την αποδοκιμασία-πρόκληση του ηγεμόνα του στρατού των Αχαιών, Αγαμέμνονα, σωπαίνει, απαντώντας μοναχά με έργα, και έτσι κατορθώνει να αριστεύσει, κατακτώντας τη θέση του δεύτερου καλύτερου πολεμιστή των Αχαιών, ισάξια με τον Αίαντα. Απ’ την παράταξη των Τρώων, ως Γλαύκος, αφηγούμαι, μαζί με τον πρώην συμφοιτητή και φίλο μου Γιώργο Τσιαντούλα, το πρότυπο φιλίας Σαρπηδόνα-Γλαύκου, αλλά και πρότυπο ηγεμόνων που, αποφασίζοντας να φανούν αντάξιοι των τιμών που τους αποδίδονται, μπαίνουν στην πρώτη γραμμή.

Τέλος, το να συμμετέχεις σε μια παράσταση που είναι ένα πείραμα εν εξελίξει , δοκιμαζόμενο σε ανοιχτούς χώρους Αρχαίων θεάτρων και κλειστούς βιομηχανικούς χώρους ή θέατρα, μεσαίων και τεραστίων διαστάσεων, σε τελείως διαφορετικές συνθήκες και χώρες, είναι μια εμπειρία που αδυνατώ να περιγράψω.

Πρόκειται για τις πρώτες σας επαγγελματικές δουλειές μετά από την αποφοίτησή σας και, μάλιστα, δίπλα στο δάσκαλό σας. Τι σημαίνει για σας αυτή η εμπειρία;
Συνήθως η πρώτη “εργασία” ενός ηθοποιού μετά τη σχολή είναι η αντιμετώπιση της ανεργίας του. Νιώθω ιδιαίτερα τυχερός που αμέσως μετά την αποφοίτησή μου εργαζόμουν όλη μέρα κάνοντας πρόβες για την επιτυχημένη παιδική παράσταση “Η Μυλωνού” της Ομάδας “Μικρός Νότος”, ενώ παράλληλα συναντήθηκα με το Στάθη Λιβαθινό που με υποδέχθηκε στην ομάδα του και ξεκινήσαμε μελέτη και πρόβες για το ανέβασμα της Ιλιάδας.

Στη σχολή ετοίμαζα αυτοσχεδιασμούς με συμφοιτητές μου για να τους παρουσιάσουμε στο δάσκαλό μας Δημήτρη Ήμελλο. Πριν καλά καλά συνειδητοποιήσω ότι ολοκληρώθηκαν οι σπουδές μου, βρέθηκα στην Ιλιάδα να ετοιμάζουμε αυτοσχεδιασμούς, μαθητής και δάσκαλος μαζί, για να τους παρουσιάσουμε σ’ έναν άλλο δάσκαλο, το Στάθη Λιβαθινό. Ακόμη μπερδεύομαι και δεν ξέρω πώς να τον προσφωνήσω…

Τα προηγούμενα χρόνια είχατε συμμετάσχει σε θεατρικά σχήματα στο Ηράκλειο. Ποια είναι η εμπειρία σας, θεωρείτε πως η πόλη μπορεί να στηρίξει έναν ηθοποιό;
Παράλληλα με τις σπουδές μου στο τμήμα Ηλεκτρολογίας του Α.Τ.Ε.Ι. Κρήτης, πέρασα σχεδόν απ’ όλα τα θεατρικά εργαστήρια του Ηρακλείου, παρακολουθούσα όσα περισσότερα σεμινάρια μπορούσα, έπαιξα σε αρκετές παραστάσεις, όμως ένιωθα ελλιπής σε γνώσεις. Η εκπαίδευση της υποκριτικής τέχνης χρειάζεται ομάδα μαθητών που δουλεύουν με κοινό κώδικα και με απόλυτη αφοσίωση για αρκετό καιρό, δηλαδή μια σοβαρή Δραματική Σχολή. Αυτό δεν το βρίσκεις εύκολα ούτε καν στην Αθήνα. Τα πάντα για μένα ξεκινούν απ την παιδεία. Όταν ένας νέος εγκαταλείπει τον τόπο του για να σπουδάσει αλλού, τότε τα θέατρα θα δημιουργούνται εκεί, οι θεατρόφιλοι θα πηγαίνουν στην Αθήνα και θα συνεχίσουν τα πάντα να γίνονται εκεί. Ελπίζω η δημιουργία του νέου Πολιτιστικού Κέντρου στο Ηράκλειο να αξιοποιηθεί στο έπακρο και να ακολουθηθεί από μια δημιουργία Δραματικής Σχολής. Στο Ηράκλειο είναι πολύ δύσκολο να στηριχθεί ένας ηθοποιός προς το παρόν.

Γιατί ασχοληθήκατε με την ηθοποιία και το τραγούδι ενώ έχετε πτυχίο άλλης ειδικότητας;
Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Ήθελα να συνεχίσω τις καλλιτεχνικές μου σπουδές και έπρεπε να επιλέξω σε τι θα αφιερωθώ. Νόμιζα πως μπορούσα να κρατήσω ένα από τα δύο ως χόμπι, αλλά αυτό δεν με ικανοποιούσε. Πάντα κάπου θα υστερούσα…

Ίσως να ήταν λιγότερο τρομαχτικός για μένα ο δρόμος αυτός, καθώς ο μεγαλύτερος αδερφός μου είναι κλασσικός τραγουδιστής και ήταν ήδη στην Αθήνα, ακολουθώντας κι εκείνος το όνειρό του.

Θεωρείτε πως τα γονίδιά σας έπαιξαν ρόλο στην απόφασή σας;
Τα γονίδια δεν ξέρω αν έπαιξαν ρόλο, πάντως σίγουρα έπαιξε μεγάλο ρόλο το οικογενειακό μου περιβάλλον. Μεγάλωσα σε ένα ”μουσικό” σπίτι. Το πιάνο στο σαλόνι μας δεν ξεκουραζόταν και πολύ, έπαιζαν σε αυτό η μητέρα μου, ο αδερφός και οι φίλοι του. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πηγαίναμε με τους γονείς μου στο Κηποθέατρο, στον Θεατρικό Σταθμό και σε εκδηλώσεις της Παιδικής-Νεανικής Χορωδίας του Δήμου, της οποίας ήταν ιδρυτικό μέλος ο αδερφός μου. Αργότερα, όπως ήταν φυσικό, έγινα κι εγώ μέλος χορωδιών, Ωδείων και θεατρικών ομάδων, ενώ το πιάνο το “κούραζα” πλέον, περισσότερο απ’ όλους, εγώ. Το ακορντεόν που παίζω στην παράσταση ήταν του παππού μου του Λευτέρη. Όταν “έφυγε”, ήμουν μόλις 4 ετών. Τον θυμάμαι να παίζει πιάνο, κιθάρα, ακορντεόν, φυσαρμόνικα, να τραγουδάει και να μπαίνει στο σπίτι χαμογελαστός με μπαλόνια και καραμέλες, ενώ εγώ τραγουδιστά φώναζα “Ντο”. Εκείνος τότε έτρεχε στο πιάνο να δει μήπως αυτό που τραγούδησα ήταν όντως Ντο!!!

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Αρχικά θέλω να απολαύσω τις παραστάσεις στον τόπο μου. Είναι για μένα πολύ σημαντικό να κρατάω τις ρίζες μου και να βοηθήσω να έρθουν κι άλλες τόσο αξιόλογες παραγωγές εδώ. Ακολουθούν οι παραστάσεις στα “Κύπρια”, στο Εθνικό Θέατρο της Ισπανίας στη Μαδρίτη κι έπειτα οι προγραμματισμένες παραστάσεις μας σε Καναδά και Χιλή. Παράλληλα συνεχίζοντας την πορεία μου με την ομάδα του Στάθη Λιβαθινού, ετοιμάζουμε τους Γάμους του Φίγκαρο του Μπομαρσέ.

29.08.2014, Μυλωνά Κατερίνα «Η συμμετοχή μου στην “Ιλιάδα” είναι μια εμπειρία που αδυνατώ να περιγράψω», Πατρίς

 

Για το link πατήστε εδώ