Ακούμε συχνά, τελευταία, από τους ανθρώπους του θεάτρου ότι δεν γράφονται πια καλά θεατρικά έργα, ότι δυσκολεύονται να βρουν έργα καλογραμμένα και με ενδιαφέρον για να ανεβάσουν.

Το «Μια πιθανή συνάντησή του Πάουλ Μπαρτς που παρουσιάζει ο θεατρικός οργανισμός «Πράξη» στο Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας είναι ένα από τα θεατρικά έργα που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, γιατί απλώς είναι η εξαίρεση του.

Ένα σπάνια καλογραμμένο και ενδιαφέρον έργο. Ο Πάουλ Μπαρτς, με τη φαντασία του διψασμένου έφηβου, επιχειρεί με αυτό το έργο να αναπληρώσει ένα μεγάλο ιστορικό κενό ή μάλλον ένα συναισθηματικό κενό που αφήνει η ιστορία.

Μουσική

Δυο μεγάλοι μουσουργοί, προφανώς αντικείμενα λατρείας για τον ίδιο, που η κυρίως δουλειά του είναι η κριτική της μουσικής, ο Γκέοργκ Φρίντριχ Χαίντελ και ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, αν και έζησαν κατά την ίδια χρονική περίοδο, ήταν σχεδόν συνομήλικοι και επιπλέον συμπατριώτες, εξίσου σπουδαίοι και διάσημοι, δεν γνωρίστηκαν ποτέ, δεν είχαν ποτέ μια συνάντηση μεταξύ τους. Αρνήθηκαν να συναντηθούν! Ο Μπαρτς αναπληρώνει με τη συγγραφική του φαντασία την πραγματικότητα, όπως οι παλιοί παραμυθάδες, μόνο που αυτός δημιουργεί ένα θεατρικό διαμάντι, βασισμένο πάνω σε ιστορικά γεγονότα.

Ακρίβεια

Είναι τόσο λεπτομερής η μελέτη του της εποχής, ώστε γνωρίζει με ακρίβεια έως και τις προτιμήσεις των πρωταγωνιστών του στο φαγητό και τα κρασιά, κι αυτό μια και το έργο δεν είναι παρά ένα γεύμα, είναι τόσο γοητευτικό όσο σχεδόν και η υπέροχη μουσική που ακούγεται σ’ όλη τη διάρκεια του έργου…

Θα πρέπει να σημειώσω ότι διάβασα το έργο προτού ακόμη ολοκληρωθεί η διανομή του… Η εντύπωσή μου ήταν εξαιρετική.

Ένα κείμενο τόσο ζωντανό και δυνατό, με τόσο ανάγλυφα δοσμένους τους δυο χαρακτήρες, τόσο ώριμο από πλευράς γνώσης της ανθρώπινης ψυχής, και ταυτόχρονα μια λεπτεπίλεπτη ακροβασία μεταξύ κωμωδίας και δράματος, όπως πολύ συχνά μόνο η ζωή είναι.

Σκηνοθεσία

Την παράσταση του Θεάτρου της οδού Κεφαλληνίας σκηνοθέτησε ο Στάθης Λιβαθινός, ο οποίος έκανε περίφημη δουλειά με το κείμενο και τους ηθοποιούς του. Είναι αλήθεια ότι είχε στη διάθεση του εξαιρετικούς καλλιτέχνες: Τον Γιάννη Βόγλη, έναν αληθινά μπρούτο ηθοποιό που εδώ δημιουργεί έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του, υποδυόμενος έναν αληθινά μεγαλόπρεπο αλλά και πανούργο, όταν χρειάζεται μικροπρεπή και ποταπό, αλλά πάντα μεγαλοφυή και σπουδαίο Χαίντελ.

Από την άλλη πλευρά τον Σοφοκλή Πέππα για το ρόλο του Μπαχ, έναν ηθοποιό τόσο έμπειρο και ταλαντούχο, που κατά τη γνώμη μας αποτελεί αληθινό θησαυρό για το θέατρό μας. Ο Πέππας δίνει στην κυριολεξία ένα ρεσιτάλ υποκριτικής, υποδυόμενος τον χαμηλών τόνων αλλά καθόλου ταπεινόφρονα Μπαχ, τον άνθρωπο που ζει για τη μουσική και γνωρίζει το ουσιαστικό, αλλά έχει πλήρη επίγνωση της αξίας του και μπορεί από επαρχιώτικο ποντίκι μπροστά στο κοσμοπολίτικο τέρας τον Χαίντελ, να μετατραπεί σε λιοντάρι που βρυχάται… Οι δυο τους κάνουν ένα καταπληκτικό δίδυμο κι είναι αδύνατον να φαντασθεί κανείς άλλους να ερμηνεύουν αυτούς τους ρόλους. Μαζί τους ένας επίσης πολύ καλός ηθοποιός ο Ηλίας Ασπρούδης, που υποδύεται τον οικονόμο του Χαίντελ τον Σμιτ, ένα καταλυτικό για την εξέλιξη της κωμωδίας πρόσωπο…

Σκηνικό

Θα πρέπει να παινέψουμε το σκηνικό του Άγγελου Αγγελή, που με ευρηματικότητα και λιτότητα αναπαριστά πειστικά και με λεπταίσθητο τρόπο την πολυτέλεια μιας σουίτας ενός ξενοδοχείου της Λειψίας του 18ου αιώνα. Τα κοστούμια του είναι επίσης εκπληκτικής αισθητικής. Θα πρέπει, επίσης, να σημειώσουμε τη συμβολή του Παναγιώτη Αδάμ στην επιλογή της μουσικής και του Αλέκου Αναστασίου στους φωτισμούς. Οι παραστάσεις αυτού του έργου θα ολοκληρωθούν στις 13 Μαΐου.

29.04.2001, Σαμπατακάκη Άννα Σ. «Αισθητική επί σκηνής: «Μια πιθανή συνάντηση» στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας», Η Βραδυνή

Για το link πατήστε εδώ