Η ουτοπική αναζήτηση της ευτυχίας ξαναρχίζει για δεύτερη σεζόν στη θεατρική σκηνή «Νίκος Σκαλκώτας».

Όχι δεν είναι όπερα, όπως άκουσα ότι κάποιοι νομίζουν, ούτε ο θίασος απαρτίζεται από νέους ηθοποιούς. Ο Δημήτρης Ήμελλος, ο Άρης Τρουπάκης και ο Νίκος Καρδώνης, είναι οι ηθοποιοί που θαυμάζεις επί σκηνής, αλλά δεν θα τους βρεις να αναλώνονται ως τηλεοπτικό προϊόν, πιθανόν και γι’ αυτό οι κυρίες πίσω μου δεν τους γνώριζαν.

Ο Φίγκαρο του Στάθη Λιβαθινού στο Μέγαρο Μουσικής είναι ένα ψυχαγωγικό θέαμα, ταξιδιάρικο, με στοιχεία commedia del arte που καθ όλη τη διάρκεια παρακολουθείς με χαμόγελο.

Πιστός στην ομάδα του από τα πρώτα χρόνια ύπαρξης της πειραματικής σκηνής του Εθνικού θεάτρου, ο Στάθης Λιβαθινός και οι συνεργάτες του, θαρρείς και πλέον συνεννοούνται με τα μάτια. Ζωντανή μουσική από δυο καλλιτέχνες που υπογραμμίζουν την πλοκή του έργο, gipsy αισθητική και τα μοντέρνα στοιχεία ακροβατούν με τα κλασικά. Ο αγώνας για επιβίωση των πρωταγωνιστών του και η ανάγκη τους για έρωτα και αγάπη, συναντούν τη μάχη των δύο φύλων και τις κοινωνικές διαφορές δούλων και αφεντάδων. Διαφορές που εκλείπουν όταν στη μέση μπει ο έρωτας και το παιχνίδι του. Ο Άρης Τρουπάκης υπηρετεί με σθένος το ανάστημα του κόμη Αλμαβίβα, ο Δημήτρης Ήμελλος την ταπεινοφροσύνη και την πονηριά του υπηρέτη Φίγκαρο, η Αμαλία Τσεκούρα την τσαχπινιά που χαρακτηρίζει ένα αντικείμενο του πόθου, η Αντιγόνη Φρυδά τη θλίψη αλλά και τη δίψα για εκδίκηση της απατημένης συζύγου και ο Νίκος Καρδώνης, μεταμορφωμένος σε κάτι σαν τζίνι, επεμβαίνει και παρεμβαίνει με τον ρόλο του Μπαζίλιο.

Είναι ένα κλείσιμο του ματιού στην καθημερινότητα. Ευφυής αναπαράσταση της εποχής, λιτά σκηνικά, τόσα όσα χρειάζονται για να γεμίζουν η σκηνή και το μάτι και γυμνασμένοι ηθοποιοί που πέφτουν, σηκώνονται, τρέχουν και σκαρφαλώνουν σε σκαλωσιές.

Γραμμένο τις παραμονές της γαλλικής επανάστασης, της οποίας θεωρήθηκε προάγγελος, είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα θεατρικά κείμενα του 18ου αιώνα. Αποτελεί μέρος της περίφημης τριλογίας του Μπωμαρσαί, που πάνω της βασίστηκαν δύο από τις διασημότερες όπερες, «Οι γάμοι του Φίγκαρο» (Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρντ) και «Ο κουρέας της Σεβίλλης» (Τζοακίνο Ροσίνι).

Η φημισμένη κωμωδία του κορυφαίου Γάλλου δραματουργού Πιέρ Μπωμαρσαί αποτελεί συμπαραγωγή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και της POLYPLANITY PRODUCTIONS.

Μετά το τέλος του, σκεφτόμουν ότι θα το ήθελα λίγο πιο μικρό σε διάρκεια. Ίσως όμως και να ήμουν κουρασμένη τη βραδιά που το είδα.

12.11.2015, Πουλοπούλου Κατερίνα «Είδαμε τον «Γάμο του Φίγκαρο» στο Μέγαρο Μουσικής», www.iefimerida.gr

Για το link πατήστε εδώ