[..] Στην «Πειραματική Σκηνή» του Εθνικού Θεάτρου η παράσταση θεατροποιημένης ποίησης με τον τίτλο: «Αυτό που δεν τελειώνει». Επιχειρείται η σκηνική ανάγνωση ενός αιώνα περίπου ελληνικού ποιητικού λόγου, από τον Καρυωτάκη και τον Καβάφη μέχρι τον Βέλτσο, η ανίχνευση της σχέσης του με την εκφορά του λόγου, με την πεποιημένη κίνηση και με το ρυθμό. Σαν ιδέα είναι γόνιμη, και θα έπρεπε ήδη από χρόνια να είχε γίνει μία τέτοια προσπάθεια.

Έχω την εντύπωση πάντως ότι η συγκεκριμένη δουλειά, σε δραματουργική επεξεργασία του Στάθη Λιβαθινού με την επιμέλεια του Στρατή Πασχάλη, υποκύπτει συχνά σε ένα φορμαλισμό. Το να εκτελούνται π.χ. παράλληλα ακροβατικά ή να σκαρφαλώνει ο ηθοποιός στην οροφή απαγγέλλοντας Σεφέρη ή Καβάφη δεν εξυπηρετεί πάντοτε τον λόγο, για να αναφερθώ σε ένα παράδειγμα. Είναι μια δουλειά που, όντως, δεν τελειώνει, δεν εξαντλείται σε μια παράσταση – δοκιμή και γι’ αυτό περιμένουμε τη συνέχεια.

22.06.2003, Πολενάκης Λέανδρος «Δύο παραστάσεις: «Φθινοπωρινή σονάτα» με την Βαγενά και θεατροποιημένη ποίηση στο Εθνικό», Η Αυγή

Για το link πατήστε εδώ