Ένα δυναμικό επιτελείο ηθοποιών του Εθνικού Θεάτρου και του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου πρωταγωνιστεί στις «Ικέτιδες» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Στάθη Λιβαθινού. Ο Άκης Σακελλαρίου, ο οποίος κρατάει τον ρόλο του Θησέα, μίλησε στη Μαρία Κρύου για την πολλά υποσχόμενη παραγωγή λίγο πριν από την πρεμιέρα της στην Επίδαυρο.
Ήταν έκπληξη για σένα η πρόταση του Στάθη Λιβαθινού να συμμετάσχεις στις «Ικέτιδες»;
Δεν είχα συνεργαστεί ποτέ μαζί του και η πρόταση ήρθε την κατάλληλη στιγμή, λίγο μετά την περιπέτεια της υγείας μου. Όσο καιρό ήμουν στο νοσοκομείο, ο Στάθης Λιβαθινός ενδιαφέρθηκε πάρα πολύ, ρωτούσε τον Κώστα Ασπιώτη για την ανάρρωσή μου και όταν πέρασε η περιπέτεια, μιλώντας σε προσωπικό επίπεδο, μου είπε πως με σκέφτηκε για την παράσταση, καθώς είχε στο μυαλό του την αλλαγή στη ζωή του Θησέα, την πορεία προς την ενηλικίωση, και τα δικά μου νέα δεδομένα.
Θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου ως ικέτη;
Όλοι είμαστε «Ικέτιδες» απέναντι στο άγνωστο του θανάτου. Η πορεία της ζωής μας προς αυτόν εμπεριέχει το στοιχείο της ικεσίας προς το άγνωστο και αυτό κάνει έναν κύκλο. Οι ικέτιδες στην τραγωδία του Ευριπίδη είναι οι μητέρες των Αργείων στρατηγών που σκοτώθηκαν στη Θήβα και ζητούν από την Αίθρα, μητέρα του Θησέα, του βασιλιά των Αθηνών, να μεσολαβήσει ώστε ο γιος της να βοηθήσει στην επιστροφή των νεκρών τους, την οποία οι Θηβαίοι αρνούνται. Σε συναισθηματικό επίπεδο αυτό το κενό που δημιουργεί ο θάνατος αφορά κάτι υπαρξιακό. Πρέπει να ολοκληρώνονται τα πράγματα μέσα μας. Ακούγεται θεωρητικό αυτό που λέω, αλλά έχει ουσία.
Στο έργο υπάρχει ένα τελετουργικό κι ένα πολιτικό κομμάτι. Ποιο υπερισχύει κατά τη γνώμη σου;
Το τελετουργικό κομμάτι, το πώς τιμάς τους νεκρούς, είναι για μένα ο άξονας. Το πολιτικό κομμάτι, η δημοκρατία και η τυραννία, έρχεται σε δεύτερο επίπεδο σε αυτήν τη τραγωδία. Άλλωστε, δεν υπάρχει τραγωδία που να μην υπηρετεί τον όρο της τελετουργίας, ο οποίος ουσιαστικά συνδέεται με το να ξορκίσουμε το θάνατο. Ο ρόλος του Θησέα που ερμηνεύω έχει σίγουρα μια πολιτική πτυχή –ο βασιλιάς πείθεται από τη μητέρα του να ετοιμάσει στρατό σε περίπτωση που οι Θηβαίοι δεν δεχτούν να επιστρέψουν ειρηνικά τους νεκρούς–, έχει όμως εντέλει και μια πιο προσωπική, που αφορά την πορεία του προς την ωριμότητα.
Μπήκες δυναμικά στην τραγωδία ως νέος ηθοποιός τη δεκαετία του ’80 με τις «Βάκχες». Η παράσταση εκείνη άφησε θετικά σημάδια πάνω σου;
Σαφέστατα οι «Βάκχες» του Ευριπίδη στην παράσταση του Θόδωρου Τερζόπουλου το 1986 μου έχουν αφήσει έντονα σημάδια. Κάναμε βουτιά στο τελετουργικό θέατρο κι έχω κρατήσει πάρα πολλά πράγματα που με καθόρισαν ως ηθοποιό. Η αγνή προσέγγιση ενός εικοσάρη είναι διαφορετική από αυτήν ενός πενηντάρη και σίγουρα τότε τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Υπήρχε άλλου είδους αγνότητα στον τρόπο προσέγγισης, οι ηθοποιοί μαζί με τον Θόδωρο ανακαλύπταμε πράγματα σιγά σιγά και αυτή η ανακάλυψη άφησε ισχυρό αποτύπωμα μέσα μας.
Πώς είναι η πρώτη σου θεατρική συνάντηση με την Κάτια Δανδουλάκη;
Εξαιρετική! Μου είχε ζητήσει να παίξω στο «Οριάν Εξπρές», αλλά δεν μπορούσα λόγω της περιπέτειας της υγείας μου. Θα δείτε την Κάτια όπως δεν την έχετε δει ποτέ και αυτό είναι προς τιμήν της, είναι ένα μάθημα για όλους. Πέρα από το υποκριτικό της μέγεθος διδάσκει στους νέους τι θα πει αφοσίωση σε αυτό που ονομάζουμε θέατρο. Δεν είναι ότι τα νέα παιδιά δεν έχουν ενθουσιασμό με αυτό που κάνουν, απλώς λείπει το στοιχείο της εμμονής, της αφοσίωσης. Η ευφυΐα της Κάτιας συνίσταται στο ότι αφήνεται στον σκηνοθέτη. Μπορεί να υπάρξουν αντιρρήσεις, ακόμη και συγκρούσεις, αλλά σε ένα δημιουργικό επίπεδο και όχι σε προσωπικό.
Συμφωνείς ότι η ομάδα του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, παρότι πιο άγνωστη στο ευρύ ελλαδίτικο κοινό, είναι εξίσου δυναμική με την ερμηνευτική ομάδα του Εθνικού, με τους Αγλαΐα Παππά, Κόρα Καρβούνη, Κωνσταντίνα Τάκαλου, Τάνια Τρύπη, Χρήστο Σουγάρη;
Όλα τα παιδιά είναι εκπληκτικά, ιδιαίτερα οι Κύπριοι ηθοποιοί. Κουβαλούν τη μουσικότητα μέσα τους και αυτό είναι χρήσιμο στην παράσταση, που είναι σαν ορατόριο με τη μουσική του Άγγελου Τριανταφύλλου. Η μουσικότητά της κυπριακής διαλέκτου εναρμονίζεται με το συναισθηματικό μέγεθος που φέρουν οι ηθοποιοί και αυτό είναι πολύ όμορφο.
04.07.2019, Κρύου Μαρία «Άκης Σακελλαρίου: «Eίμαστε όλοι «Ικέτιδες» απέναντι στο άγνωστο του θανάτου», Αθηνόραμα
Για το link πατήστε εδώ