«Άγρια Δύση», του Σαμ Σέπαρντ από το Θέατρο των Εξαρχείων

Η αρνητική πορεία του αμερικανικού ονείρου και η μετατροπή του σε εφιάλτη είναι το βασικό θέμα που απασχόλησε και εξακολουθεί να απασχολεί τους περισσότερους Αμερικανούς συγγραφείς, από τον Ευγένιο Ο’ Νιλ και τον Κλίφορντ Οντετς μέχρι τον Άρθουρ Μίλερ και τον Ντέιβιντ Μάμετ. Σ’ αυτούς ανήκει σίγουρα και ο Σαμ Σέπαρντ, ηθοποιός, σεναριογράφος και θεατρικός συγγραφέας, ο πιο αντιπροσωπευτικός παρατηρητής του αμερικανικού μύθου, με μία σειρά από έργα που τοποθετούνται σε μια Δύση, όπου η νοοτροπία των συνόρων, εκείνη της Άγριας Δύσης, έχει πάρει το στραβό δρόμο. Αυτή τη Δύση δίνει ο συγγραφέας με τον πιο σπαραχτικό, ταυτόχρονα λακωνικό τρόπο στο έργο του «Άγρια Δύση» (1980), που ανεβάζει το Θέατρο των Εξαρχείων, σε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες παραστάσεις που μπορεί να δει κανείς τη στιγμή αυτή σε αθηναϊκή σκηνή.

Έργο στο οποίο δύο αδέρφια από τη Νότια Καλιφόρνια, ο Όστιν (σεναριογράφος του Χόλιγουντ) και ο Λι (άνθρωπος με ιδανικά που διάλεξε να αποσυρθεί στον έρημο), συζητούν και τσακώνονται για να καταλήξουν σε μία εξοντωτική «μονομαχία», ως αληθινοί απόγονοι των παράτολμων εκείνων τυχοδιωκτών της Άγριας Δύσης, που έπαιρναν το νόμο στα χέρια τους για να επιβάλουν τη θέλησή τους. Αδέλφια που τελικά ανταλλάσσουν ταυτότητα, στην αγωνία τους να πιάσουν κάτι από την ευτυχία που δικαιωματικά τους ανήκει – την πτυχή εκείνη του αμερικανικού ονείρου που καθορίζει και ταυτόχρονα καταστρέφει τη ζωή τους.

Ο Τάκης Βουτέρης τόνισε με τη σκηνοθεσία του το βαθύ ρεαλισμό του έργου – συνδυάζοντας την ψυχολογία των προσώπων του με το νατουραλισμό του χώρου: Από τους διάφορους ήχους ώς την υποβλητική μουσική – γραμμένη από τον Πλάτωνα Ανδριτσάκη. Χωρίς, παράλληλα, να αγνοεί τα κάπως σουρεαλιστικά (που φέρνουν στο νου το έργο του Χάρολντ Πίντερ) στοιχεία, τόσο στο διάλογο όσο και στις καταστάσεις, που παρεμβάλλονται σε ορισμένες σκηνές. Οι ηθοποιοί του κινήθηκαν με άνεση σ’ αυτό το πλαίσιο, δίνοντας με ξεχωριστή δύναμη τους ρόλους τους, ιδιαίτερα ο Μάνος Βακούσης, που έδωσε έναν Λι γεμάτο από το σφρίγος και τη ζωντάνια του ανθρώπου της Δύσης, που κάπου στην πορεία του έχασε τα ιδανικά του, για να καταλήξει πικραμένος κι εκδικητικός και ο Στάθης Λιθαθινός που έδωσε έναν Όστιν βολεμένο, έτοιμο να χρησιμοποιήσει κάθε τρόπο και κάθε κόλπο για να κρατήσει τα «κεκτημένα». Καλοί στο πλάι τους, σε μικρότερους αλλά σημαντικούς ρόλους, ο Γιώργος Σαμπάνης (Σολ) και η Αλεξάνδρα Παντελάκη (μαμά).

09.01.1997, Μικελίδης Νίνος Φένεκ «Άγρια Δύση, του Σαμ Σέπαρντ από το Θέατρο των Εξαρχείων», Ελευθεροτυπία

 

Για το link πατήστε εδώ