Θίασος “Πανελλήνιο” Κατερίνας Βασιλάκου.
Πρεμιέρα: Θέατρο Λυκαβηττού 8 Ιουλίου 1995
[…] Στην πρώτη πράξη η Ροζίτα, ορφανή που ζει με το θείο της και τη θεία της, είναι είκοσι χρονών. Ο αρραβωνιαστικός της φεύγει για το Tucumán της Λατινικής Αμερικής. Θα τον περιμένει. Στη δεύτερη πράξη είναι τριάντα χρονών και πάντα περιμένει. Στην τρίτη είναι πια μια ηλικιωμένη γεροντοκόρη που προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της πως την αγαπάει ακόμα και πως θα γυρίσει. Αυτός όμως έχει παντρευτεί εκεί κάτω. Αυτό ειν’ όλο. Ένα τίποτα. Όμως αυτό το τίποτα είναι η τραγωδία κοριτσιών της Ισπανίας με φόντο τη Γρανάδα. «Η Ισπανία είναι τόπος με αξιόπρεπα απάντρευτα κορίτσια, τα αγνά θυσιασμένα στο κοινωνικό περιβάλλον κορίτσια… Για να ξεκουραστώ από τη “Γέρμα” και το “Ματωμένο Γάμο”, θέλησα να κάμω μια κωμωδία απλή κι αξιαγάπητη αλλά νομίζω πως τελικά βγήκε ποίημα που μου φαίνεται πιο κοντά στα δάκρυα απ’ ότι ήταν τα δύο εκείνα δράματα… Ήρεμη εξωτερικά ζωή μιας κοπέλας της Γρανάδας που μέσα της όμως λειώνει και που σιγά-σιγά μεταμορφώνεται σ’ αυτό το γελοίο και συγκινητικό πλάσμα που είναι μια γεροντοκόρη σπανιόλα». […]
Ωκλαίρ Μαρσέλ Λόρκα, μτφρ. Τ. Τόλια, εκδ. Κέδρος, 1976. Από το πρόγραμμα της παράστασης.
Μετάφραση: Αλέξης Σολωμός
Σκηνοθεσία: Στάθης Λιβαθινός
Σκηνικά – Κοστούμια: Καλλιόπη Κοπανίτσα
Χορογραφίες: Αρτέμης Ιγνατίου
Τη μουσική και τα τραγούδια έγραψε ο Μάριος Τόκας
Πρωταγωνιστούν, κατά σειρά εμφάνισης:
Θείος: Διονύσης Μανουσάκης
Νένα: Χριστίνα Αυλιανού
Θεία: Αγάπη Μανουρά
Δόνα Ροζίτα: Κατερίνα Βασιλάκου
Ανηψιός: Αργύρης Παυλίδης
Πρώτη Μανόλα: Μαριάννα Κολοβού
Δεύτερη Μανόλα: Βάνα Ζάχου
Τρίτη Μανόλα: Βλασία Βερβέρη
Κύριος Χ: Γιώργος Κατσίγιαννης
Μητέρα: Νικολέτα Μερκούρη
Πρώτη Γεροντοκόρη: Μαριάννα Κολοβού
Δεύτερη Γεροντοκόρη: Λάουρα Ασημακοπούλου
Τρίτη Γεροντοκόρη: Φωτεινή Σαββατιανού
Πρώτη Αγιόλα: Βλασία Βερβέρη
Δεύτερη Αγιόλα: Βάνα Ζάχου
Δον Μαρτίν: Αργύρης Παυλίδης
Πρώτος Εργάτης: Γιώργος Κατσίγιαννης
Δεύτερος Εργάτης: Μαριάννα Κολοβού
Ένα παιδί: Γιώργος Κατσίγιαννης
Τα τραγούδια της παράστασης ερμηνεύουν:
Φωτεινή Σαββατιανού
Κώστας Χατζηχριστοδούλου
Μαρία Αλεξίου
-
Η γλώσσα των λουλουδιών – Η ποίηση του θεάτρου
Η Δόνα Ροζίτα” του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα από το “Πανελλήνιο” της Κατερίνας Βασιλάκου
Το θέατρο-«Πανελλήνιο» της Κατερίνας Βασιλάκου παρουσιάζει το έργο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα «Δόνα Ροζίτα» σε μετάφραση Αλέξη Σολομού, σκηνοθεσία Στάθη Λιθαθινού, σκηνικά- κοστούμια Καλλιόπης Κοπανίτσα και χορογραφίες της Άρτεμις Ιγνατίου. Την μουσική και τα τραγούδια έγραψε ο Μάριος Τόκας.
Εκτός από την Κατερίνα Βασιλάκου παίζουν οι ηθοποιοί: Μανώλης Δεστούνης, Εύα Μπενέτα, Κωνσταντίνος Τερζάκης, Σοφία Γσσπαρινάτου, Μαρία Δρακοπούλου, Ολυμπία Παγουλάτου, Αλέξανδρος Κομπόγιωργας, Πέγκυ Καραγιάννη. Παίζει και τραγουδά η Φωτεινή Σαββατιανού. Συνεργάζεται η Ελεάνα Απέργη.
«Δόνα Ροζίτα η ανύπαντρη ή η Γλώσσα των λουλουδιών. ποίημα της Γρανάδας του 1900 χωρισμένο σε πολλά περιβόλια με σκηνές τραγουδιού και χορού».
Έτσι ονομάζει ο Λόρκα το προτελευταίο θεατρικό του δημιούργημα. Λίγους μόνο μήνες πριν τον σκοτώσουν ο ποιητής πρόφτασε να δει την «Ροζίτα» του παιγμένη στην Βαρκελώνη από την Μαργαρίτα Ξίργκου, την ηθοποιό που λίγα χρόνια πριν είχε ερμηνεύσει την «Μαριάννα Πινέντα» και την «Γέρμα».
Η «Δόνα Ροζίτα» -το διαλεχτό έργο της καρδιάς του Λόρκα- είναι ένα κλασικό δείγμα της μαγικής δύναμης που κρύβει η αληθινή ποίηση, που μπορεί να μεταμορφώνει τα κοινά καθημερινά προβλήματα της ταπεινής και πολύπαθης ζωής μας σε πυροτεχνήματα πάθους, έξαρσης και ωραιότητας.
Η «Δόνα Ροζίτα» είναι η αιώνια ιστορία της γυναίκας που αγάπησε και αγαπήθηκε. Πριν τον γάμο ο καλός της αναγκάζεται να ξενιτευθεί και από τότε αρχίζει το δράμα της προσμονής της εγκατάλειψής της καρτερίας.
Κοινότατο θέμα που όμως με την γοητεία του καθαρού λυρικού λόγου μετουσιώνεται σε παλόμενη ζωή. σε αιώνιες λαχτάρες στην ολοκληρωμένη πορεία του ανθρώπου που αρχίζει από την «άνθηση» φτάνει στο μεσουράνημα και τελικά «μαραίνεται»… Οι ήρωες του Λόρκα εδώ ζουν σαν τα λουλούδια και μαραίνονται στο τέλος σαν κι αυτά…
Ο καιρός που περνά είναι το χαμομήλι του βουνού… Τα μάτια του αγαπημένου είναι δειλικά με παπαρούνες… Τα κουτσομπολιά είναι τσουκνίδες.
Ο άκαρπος βραδινός περίπατος των κοριτσιών είναι πονεμένο γιασεμί.
Και σαν ο ήλιος βασιλεύει η μέρα λιποθυμάει μες τις βιολέτες του νερού…
Και ανάμεσα σε όλα αυτά βρίσκεται η θλιβερή μπαλάντα του σπάνιου τριαντάφυλλου -της Ροζίτας- που το πρωί είναι φλογερό και κόκκινο, τ’ απόγευμα γίνεται άσπρο σαν τ’ αλάτι του γιαλού και όταν πέφτει η νύχτα, σιγανά μαραίνεται Η μοίρα της Ροζίτας…
Η «Δόνα Ροζίτα» παίχτηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από το Εθνικό Θέατρο το 1959 σε μετάφραση και σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού, μουσική Μάνου Χατζηδάκη. σκηνικά Γ. Βακαλό. κοστούμια Α. Φωκά και με πρωταγωνίστριες τρεις μεγάλες θεατρίνες. Την Κα Κυβέλη, την Χριστίνα Καλογερικού και την Άννα Συνοδινού. Μαζί τους ο Λ. Καλλέργης. ο Α. Φιλιππίδης, ο Ν. Τζόγιας, η Δ. Διαμαντίδου κ.ά. Τελευταία φορά η «Δόνα Ροζίτα» παρουσιάστηκε το 1991 από το Κρατικό Θέατρο Βόρειας Ελλάδας.
Η πρεμιέρα της «Δόνα Ροζίτα» δόθηκε στις 8 Ιουνίου στο Θέατρο Λυκαβητού στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Την Πέμπτη 24 Αυγούστου το έργο θα παρουσιαστεί στο Ανοιχτό Θέατρο του δήμου Συκεών «Μόνος Κατράκης» στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Μερκούρεια 95».
22.08.1995, Χ.Σ. «Η γλώσσα των λουλουδιών – Η ποίηση του θεάτρου», Θεσσαλονίκη
Για το link πατήστε εδώ