[…] Ποια «ειδίκευση» – η ετικέτα που του ‘χουμε κολλήσει – στο ρώσικο θέατρο; Ο Στάθης Λιβαθινός με το έργο του Τζον Μίλινγκτον Σινγκ «Ένας ήρωας, το καμάρι της Δύσης» – αμήχανο βρίσκω τον ελληνικό τίτλο – που ‘ρχεται απ’ το σωτήριον έτος 1907 – ετών εκατόν και δύο παρακαλώ χωρίς καθόλου να τα δείχνει – και που μυρίζει από μίλια μακριά Ιρλανδία και ουίσκι και άχυρο, αποδεικνύει πως ένας ικανός σκηνοθέτης μπορεί να μυριστεί το οιασδήποτε «υπηκοότητας» καλό κείμενο, να το εισπνεύσει βαθιά και να το εκπνεύσει με μια ανάσα που μυρίζει καθαρό θέατρο.

Είδα στο «Μεταξουργείο» της Άννας Βαγενά (πολύ ξύπνια και τολμηρή η Λαρισαία που άρπαξε τον Λιβαθινό και την εκλεκτή και δεμένη ομάδα του της πρώην «Πειραματικής» του Εθνικού απ’ το απέναντι «Από Μηχανής» το οποίο τους φιλοξενούσε μέχρι πέρσι και τους «σπίτωσε» στο δικό της θέατρο) μια παράσταση που την κατατάσσω – γνώμη μου – στις εντελώς πρώτες της σεζόν. Ίσως η καλύτερη ως σύνολο που είδα μέχρι τώρα φέτος στην Αθήνα. Δείτε την! […]

08.01.2009, Σαρηγιάννης Γιώργος Δ.Κ. «Το τέταρτο κουδούνι», Τα Νέα

Για το link πατήστε εδώ