«Η «Κάρμεν», δεν επιχορηγείται από κανέναν, παρά μόνον από το πάθος και την αγάπη αυτών που την κάνουν. Είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή χαμηλού προϋπολογισμού, καμωμένη από πάθος και αγάπη» λέει στο tvxs.gr ο σκηνοθέτης της παράστασης «Κάρμεν», Στάθης Λιβαθινός, η οποία παρουσιάζεται από 1 έως 11 Ιουλίου, στον εναλλακτικό θεατρικό χώρο ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ (Κολωνού και Λεωνίδου) στο Μεταξουργείο. Ο κ. Λιβαθινός μίλησε στο tvxs για το έργο του που κάνει πρεμιέρα αύριο.

Πώς θα λέγατε ότι συνδέεται η ηρωίδα του Bizet με τη γειτονιά του Μεταξουργείου και μια αυλή στο πολύπαθο κέντρο της Αθήνας;
Θα έλεγα ότι δεν συνδέεται καθόλου. Το έργο είναι αυτό που τα συνδέει. Η όπερα είναι ένα είδος φτιαγμένο για πολυτελή μέρη, το Μεταξουργείο είναι ποτισμένο στην παρανομία, μπουρδέλα, πόρνες, κλοπές, και όχι μόνο – αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η Κάρμεν έχει κάνει κάθε είδους παρανομία. Το Μεταξουργείο είναι μια πολύ όμορφη περιοχή που είναι έτοιμη να φιλοξενήσει το καλύτερο και το χειρότερο μαζί. Η Κάρμεν είναι μια ηρωίδα που της ταιριάζει πάρα πολύ κάτι τέτοιο, γι’ αυτό προσπαθήσαμε να βρούμε έναν εγκαταλελειμμένο χώρο – μας ενδιαφέρουν οι εναλλακτικοί χώροι γενικότερα.

Η εποχή μας πόσο χώρο δίνει, σε καταξιωμένους δημιουργούς όπως εσείς, για πειραματισμό πάνω σε κλασικά έργα της δραματουργίας;
Ο καλύτερος πειραματιστής που ξέρω εγώ είναι ο Shakespeare και ο Αισχύλος, αυτοί είναι οι άνθρωποι που ανανέωσαν τρομερά τη δραματουργία που βρήκαν, άσχετα με το εάν σήμερα θεωρούνται κλασικοί. Το κλασικός ή το μη κλασικός είναι πάντοτε λόγια των επιγόνων, δεν είναι ποτέ των ίδιων. Κανένας καλλιτέχνης δεν θα ήθελε να τον πουν «κλασικό», όλοι θα ήθελαν να τους πουν «πρωτοπόρο», «καινοτόμο», «πειραματιστή», «πρωτοποριακό» ή οτιδήποτε άλλο. Ο Chekov δε, ήταν ο μεγαλύτερος απ’ όλους τους καινοτόμους που μετά ονομάστηκαν κλασικοί. Γι’ αυτό εγώ φοβάμαι λίγο αυτούς τους χαρακτηρισμούς και προσέχω. Γενικά, νομίζω ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να σφραγίζει με την προσωπικότητά του αυτό που κάνει και να είναι ελεύθερος – το τί θα πουν οι άλλοι, αυτό είναι μια άλλη ιστορία…

Έχοντας λειτουργήσει τόσα χρόνια με τη πειραματική σκηνή αλλά κι εκτός με έξοχο τρόπο κι ευτυχή καλλιτεχνικά αποτελέσματα, ποιά θα λέγατε ότι είναι τα χαρακτηριστικά που χρειάζεται μια ομάδα καλλιτεχνών- δεδομένης της προσωπικής και ιδιαίτερης ιδιοσυγκρασίας κάθε καλλιτέχνη – για να λειτουργήσει;
Η εμπιστοσύνη, η συμμετοχή, και πάνω απ’ όλα το πάθος και η αγάπη γι’ αυτό που κάνουνε. Δεν το έχουμε πάντα αυτό, αλλά προσπαθούμε. Δεν υπάρχει τίποτα το κεκτημένο, για όλα ξεκινάς από την αρχή, πάντα.

Η Κάρμεν για πολλούς είναι συνώνυμο του γυναικείου πάθους κι οδηγείται στο θάνατο, αρνούμενη ίσως να προδώσει τον εαυτό της. Πιστεύετε ότι το πάθος είναι επιλογή ή η φύση που μας οδηγεί;
Οι επιλογές είναι το αποτέλεσμα, οι επιλογές είναι η προϋπόθεση. Αυτό που λέμε «πάθος», άλλοι το λένε «ανάγκη», άλλοι το λένε «φύση», «δεύτερη φύση», εξαρτάται πως θα το δει κανείς. Εννοώ, ότι το πάθος δεν είναι επιλογή και, εν πάση περιπτώσει, είναι αυτή η ανάγκη απλών ανθρώπων να ζουν πέρα από την κόκκινη γραμμή. Μας αρέσει – δεν μας αρέσει, υπάρχουν κι αυτοί. Σ’ αυτούς είναι αφιερωμένη αυτή η παράσταση. Η «Κάρμεν», δεν επιχορηγείται από κανέναν, παρά μόνον από το πάθος και την αγάπη αυτών που την κάνουν. Είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή χαμηλού προϋπολογισμού, καμωμένη από πάθος και αγάπη.

Τέλος, ρωτήσαμε τον κ. Λιβαθινό για την εξίσου πρωτοπόρα απόπειρά του με το εργαστήριο σκηνοθεσίας στην Πειραματική το οποίο όμως διέκοψε κάπως απροσδόκητα τη λειτουργία του – ήταν ωστόσο το πρώτο που έβγαλε Έλληνες σκηνοθέτες που σπούδασαν στην Ελλάδα. «Η σχολή σκηνοθεσίας είναι αυτό το οποίο προέχει αυτή τη στιγμή. Έχω κουραστεί να το λέω, να το γράφω, να το φωνάζω. Που θα πάει, κάποια στιγμή θα εισακουστεί κι αυτό, ελπίζω θα συμβούν εποικοδομητικά για τον τόπο μας και για τους τόσο ταλαντούχους ανθρώπους που διαθέτει» σημειώνει ο πρωτοπόρος σκηνοθέτης.

Παρουσίαση του έργου

Η όπερα σαν μια ιδιαίτερα απαιτητική μορφή τέχνης έχει πάψει πια να απασχολεί αποκλειστικά και μόνο καλλιτέχνες του είδους και να απευθύνεται σε ένα ιδιαίτερο κοινό. Στην πρόκληση της όπερας και στις υψηλές καλλιτεχνικές της απαιτήσεις, τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, έχουν αρχίσει να ενδίδουν και σκηνοθέτες του θεάτρου που θέλουν να ανανεώσουν τα εκφραστικά τους μέσα και να εμπλουτίσουν το καλλιτεχνικό τους λεξιλόγιο. Έτσι, η όπερα γίνεται πλέον ένα πεδίο έρευνας και πειραματισμού για σκηνοθέτες, τραγουδιστές, ηθοποιούς και σκηνογράφους σε μια προσπάθεια να βγει σαν καλλιτεχνικό είδος από τα καθιερωμένα, να πλησιάσει την σύγχρονη πραγματικότητα και να απευθυνθεί σε ένα ευρύτερο -και γιατί όχι- πιο νεανικό κοινό.

Ο Στάθης Λιβαθινός στην πρώτη του επαφή με την όπερα αποπειράται να προσεγγίσει την τραγική ιστορία της Κάρμεν. Μαζί του σε αυτό το εγχείρημα, είναι η Ελένη Μανωλοπούλου στα σκηνικά /κοστούμια, ο Αλέκος Αναστασίου στους φωτισμούς, ο μουσικός Κώστας Μαγγίνας , στη τζαζ μουσική διασκευή και ενορχήστρωση της μουσικής του Μπιζέ, ο ποιητής και μεταφραστής Στρατής Πασχάλης στην προσαρμογή των στίχων των τραγουδιών και την δραματολογική επεξεργασία και έξι ταλαντούχοι ηθοποιοί που διακρίθηκαν στις πρόσφατες επιτυχημένες του παραστάσεις, της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού αλλά και από το Βασιλιά Λήρ που ανέβηκε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (1ο Βραβείο Σκηνοθεσίας Κριτικών Θεάτρου) Πρόκειται για τους Μελέτη Ηλία, Χρήστο Σουγάρη, Ευθύμη Παπά, Πηνελόπη Μαρκοπούλου και Μαρία Σαββίδου. Το ρόλο της Κάρμεν υποδύεται η Μαρία Ναυπλιώτου.

Ο Στάθης Λιβαθινός και η ομάδα του τολμούν για πρώτη φορά να προσεγγίσουν το θέμα Κάρμεν όχι μόνο από την πλευρά του λιμπρέτου της πασίγνωστης όπερας του Μπιζέ αλλά και από την λιγότερο γνωστή εκδοχή της νουβέλας του Μεριμέ, που αποτέλεσε και την πηγή έμπνευσης για τους συγγραφείς του λιμπρέτου.

Η παράσταση που έχει πειραματικό χαρακτήρα και η δραματουργική της επεξεργασία είναι προϊόν συνεργασίας του σκηνοθέτη και των έξι ηθοποιών και θα παρουσιαστεί σε έναν εναλλακτικό υπαίθριο χώρο στην οδό Κεραμεικού, αριθ. 28, στο Μεταξουργείο, σε μία γειτονιά με πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, μία περιοχή καλλιτεχνικά ζωντανή σε πλήρη ανάπτυξη που αναζητά προτάσεις που αντλούν έμπνευση από την ίδια και τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα της. Σε μία αυλή ενός παλιού νεοκλασικού κτιρίου, με την συνοδεία ζωντανής τζαζ μουσικής , θα παρουσιαστεί η ‘Κάρμεν,’ για λίγες μόνο παραστάσεις από την 1η εώς την 11η Ιουλίου. […]

03.07.2010, Χ.Σ., «Σ. Λιβαθινός: Κάρμεν, μια παράσταση καμωμένη από πάθος και αγάπη», tvxs.gr

Για το link πατήστε εδώ