Ένα καλοχτισμένο έργο με χορταστικούς ρόλους

Ρυτιδωμένο, αλλά πάντα αξιοθέατο, και όχι μόνο για το ιστορικό τον ενδιαφέρον, είναι το έργο της Λίλιαν Χέλμαν «Μικρές αλεπούδες» που παίζεται στο «Θέατρο Αθηνών» από τη «Σύγχρονη Θεατρική Σκηνή».

Γραμμένο στα 1939, γραμμένο με αίσθημα από συγγραφέα ευαίσθητη στα κοινωνικά και ηθικά προβλήματα, το έργο έχει στέρεη τεχνική, καλοστημένη πλοκή, διάλογο άμεσο και φανερώνει επιδέξιο δημιουργό, που, πάντως, δεν θέλησε να αποφύγει κάποιες μελοδραματικές ευκολίες…

Οι «Μικρές αλεπούδες» είναι μια πινακοθήκη αδίστακτων και άπληστων καπιταλιστών, που αφθονούσαν, καθώς φαίνεται στην αμερικανική κοινωνία της εποχής.

Το ξέφρενο κυνηγητό του χρήματος, η απληστία που κάνει τον άνθρωπο επικίνδυνο ζώο, η κατακτητική, λυσσαλέα υλιστική Αμερική, βρίσκονται στο επίκεντρο αυτού του έργου. «Υπάρχουν άνθρωποι που κατασπαράσσουν ανθρώπους και άλλοι που βλέπουν ανθρώπους να κατασπαράσσουν ανθρώπους και δεν κάνουν τίποτα» λέει μια ηρωίδα. Δεν είναι από αυτούς τους τελευταίους η Λίλιαν Χέλμαν. Επαναστατημένη συνείδηση, καταγγέλλει αυτές τις «αλεπούδες» που, κατά τα άλλα, κυκλοφορούν και σήμερα γύρω μας.

Καλοχτισμένο έργο, με χορταστικούς, αβανταδόρικους ρόλους. Καλοστημένη παράσταση οργανωμένη με επιμέλεια και ευστοχία από τον Γιάννη Μαργαρίτη. Κι ένας θίασος που παίζει με κέφι και αποτελεσματικότατα.

Στην πινακοθήκη των αρπακτικών του έργου της Χέλμαν κυριαρχεί η Ρεγγίνα.

Σατανικά άπληστη, εξουδετερώνει τους αντιπάλους της, σκοτώνει τον άνδρα της και αποκτά μεγάλη περιουσία. Το ρόλο ερμηνεύει με κύρος και πειστικότητα η Κατερίνα Μαραγκού, που αποδεικνύει την ικανότητά της να εισδύει και να εκφράζει με λεπτότητα και γνώση τους μαιάνδρους της γυναικείας ψυχολογίας.

Η Ιλιάς Λαμπρίδου παίζει με σιγουριά και εκφραστική ακρίβεια την ευαίσθητη και τρυφερή, αλκοολική αριστοκράτισσα Μπέρντι.

Πειστικός ως βάναυσος Όσκαρ ο Στάθης Λιβαθηνός. Λίο, με μέτρο και άνεση, ο Δημήτρης Τάρλοου. Ο Τάκης Χρυσικάκος δανείζει στον Μπεν την τέχνη και την πείρα του.

Καλή ως ευαίσθητη Αλεξάνδρα η Χριστίνα Αλεξανιάν. Ακριβής και λιτός ο άρρωστος σύζυγος της Ρεγγίνας, Κώστας Αθανασόπουλος. Αποτελεσματικός Μάρσαλ ο Παναγιώτης Λακιώτης. Δημιουργική παρουσία η Αντι της Νινής Βοσνιάκου.

Θαυμάσια η μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ. Ευστοχία και επιμέλεια χαρακτηρίζουν τη σκηνογραφία του Γιώργου Ζιάκα και τα κοστούμια της Ντόρας Λελούδα. Απόλυτα εξυπηρετική η μουσική που διάλεξε ο Ιάκωβος Δρόσος.

16.11.1997, Ψυρράκης Βαγγέλης «Πινακοθήκη αρπακτικών», Απογευματινή

Για το link πατήστε εδώ