Η παράσταση «BERLIN ALEXANDERPLATAZ», του Στάθη Λιβαθινού, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Άλφρεντ Ντόμπλιν, είναι ένα κωμικοτραγικό έπος, βγαλμένο από τον υπόκοσμο του Βερολίνου, στην ταραγμένη εποχή του Μεσοπολέμου. Στο επίκεντρο αυτής της πολυεπίπεδης ξενάγησης, βρίσκεται ο Franz Biberkorf, ένας αντι-ήρωας, που μάταια αγωνίζεται να βρει τον δρόμο του μέσα στη σκοτεινιά μιας κοινωνίας που βαδίζει σταθερά προς το ναζισμό.

Το «Berlin Alexanderplatz» πρωτοεκδόθηκε στη Γερμανία το 1929 και παρέμεινε στην ιστορία της γερμανικής λογοτεχνίας ως το επιστέγασμα του γερμανικού μοντερνισμού. Ογκώδες, χειμαρρώδες και εξαιρετικά σύνθετο είναι ένα μωσαϊκό χαρακτήρων και ιστοριών σε μια συγκεκριμένη πολιτική, κοινωνική και ιστορική στιγμή του γερμανικού κράτους. Μοιάζει λίγο σαν ντοκουμέντο, λίγο σαν ψυχογραφία, λίγο σαν δραματουργία μιας εποχής.

Το έργο αφορά στη διαδρομή του Franz Biberkorf, η οποία είναι γεμάτη από έρωτες, μικρά και μεγάλα εγκλήματα. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας άνθρωπος του περιθωρίου, που τιμωρήθηκε για τέσσερα χρόνια για μια δολοφονία που διέπραξε. Στη συνέχεια, αποφυλακίζεται και προσπαθεί να «αλλάξει ζωή», να διεκδικήσει μικρά, έστω, κομμάτια χαράς. Γίνεται συμμέτοχος ενός θαύματος, όταν γνωρίζει για πρώτη φορά την πραγματική αγάπη. Αλλά τα όμορφα πράγματα διαρκούν πολύ λίγο. Χάνει ό,τι τον κρατούσε πραγματικά ζωντανό, τη γυναίκα που αγάπησε. Τη δολοφονεί ένας σωματέμπορος. Του συμβαίνει, αυτό ακριβώς που έπραξε και ο ίδιος. Γιατί η ιστορία απλώς επαναλαμβάνεται.

Στη μικρή σκηνή του Θεάτρου της οδού Κυκλάδων, ο σκηνοθέτης Στάθης Λιβαθινός, με την αρωγή της Έλσας Ανδριανού στη διασκευή, οπτικοποιούν εύγλωττα με επικά, αφηγηματικά και νουάρ στοιχεία – τύπου καμπαρέ – ένα δαιδαλώδες εγχείρημα. Για σχεδόν 2,5 ώρες, μέσα στον ευρηματικότατο σκηνικό χώρο της Ελένης Μανωλοπούλου ζωντανεύει μια φρενήρης τοιχογραφία με την πολυμορφία, τη συνεχή κίνηση, την ασταμάτητη βοή και τη χαοτική πραγματικότητας της καθημερινής ζωής, σε μια μεγαλούπολη όπως το Βερολίνο. Ένα βομβαρδισμένο τοπίο και μια ατμόσφαιρα πλήρους παρακμής και εγκατάλειψης. Εκεί, ο ήρωας προσπαθεί να ορθοποδήσει και να αποφύγει κάθε λογής σειρήνα στον διάβα του.

Την εικαστικότητα της παράστασης ενισχύουν τα κοστούμια της κ. Μανωλοπούλου, η μουσική του Μιχάλη Λατουσάκη, σαν ισότιμος συμπρωταγωνιστής της συνθήκης, δίνοντας κάθε φορά τον ρυθμό στα τεκταινόμενα, τα φώτα του Αλέκου Αναστασίου που φωτοσκιάζουν άλλοτε μικρούς επιτάφιους και άλλοτε μικρές αναστάσεις, στο σύμπαν του Ντόμπλιν.

Ο Γιώργος Δάμπασης πλάθει μεθοδικά τον ρόλο του σύνθετου «Φραντς», που περιπλανιέται στο Βερολίνο του 1920, άνεργος και χωρίς καμία προοπτική, αλλά με πίστη στον άνθρωπο και τις αξίες του, που τον κρατάει στη ζωή.

Το δίδυμο Βασίλης Ανδρέου και Νίκος Καρδώνης ανταποκρίνεται με ευχέρεια στους χαρακτήρες τους με ωραία φωνητικά προσόντα.
Ο ήρεμος Δημήτρης Παπανικολάου, η σπιρτόζα Μαρία Σαββίδου, η πληθωρική Λίλλυ Μελεμέ, ο ευθύβολος Άρης Τρουπάκης, η φινετσάτη Πολυξένη Παπακωνσταντίνου, ο παρορμητικός Δημήτρης Φιλιππίδης, ο πειστικός Στάθης Κόικας και η συνεπής Θεόβη Στύλλου, κινούνται σαν στρόβιλοι επί σκηνής.

«BERLIN ALEXANDERPLATZ», ένας κόσμος αληθινός και συνάμα μαγικός.

06.01.2023, Καρρά Ντίνα «BERLIN ALEXANDERPLATZ | ΚΡΙΤΙΚΗ», www.onlytheater.gr

Για το link πατήστε εδώ